Eskiden sadece televizyondan, gazeteden gördüğümüz ünlüleri tanır, tek taraflı olarak samimi olurduk. Şimdilerde ise, bir etkinliğe gidiyorum, bir müşteri toplantısına gidiyorum, "sizi Twitter'dan tanıyorum" diyor yeni tanıştığım birisi. Eğer ben Foursquare check-in'lerimi, Picasa fotoğraflarımı Twitter'a basan bir insan olsam, benim haftasonu hangi arkadaşlarımla hangi balıkçıda olduğumu bile bilecek. Hatta belki eşimi dostumu da gıyabında tanıyor olacak bir süre sonra.
İş sebebiyle tanışıp samimi olduğunuz, arkadaş statüsüne ulaştığınız birini Facebook'a ekliyorsunuz, bir bakıyorsunuz alakasız 2 tane ortak arkadaşınız varmış. "Aaa, sen onu nereden tanıyorsun?" diye başlanıyor, muhabbet muhabbeti açıyor. Bir sonraki görüşmede, ortak arkadaşlardan birinden selam iletiliyor.

Benim en beğendiğim düşünür olan Marshall McLuhan, bu durumu daha 1970'lerde öngörüp "Küresel Köy" (Global Village) tanımlamasıyla, herkesin birbirini tanıdığı, birbiriyle iletişim kurabildiği bir ütopyadan bahsetmişti.
İşte o gün belki de geldi, ama gördüğünüz gibi ne Ütopya burası, ne de Distopya.
Tweet
0 comments:
Yorum Gönder
Yorumlarınız benim için çok değerli. Şimdiden teşekkür ederim.